بررسی ثیر وضعیت قرارگیری زن باردار در جریان زایمان بر روی طول مدت مراحل زایمانی و آپگار نوزاد

از آنجائی که اعتقاد بر این است که راه رفتن مادر در جریان زایمان سبب کوتاه شدن مراحل زایمانی می گردد لذااین مطالعه نیمه تجربی به منظور بررسی تاثیر قرار گرفتن مادر در فاز فعال زایمان بر طول مدت مراحل زایمانی وآپگار نوزاد در بیمارستان هاجر شهرکرد در سال 1380 انجام شده است. واحدهای مورد پژوهش 100 نفرخانم اول زا بوده اند. معیار انتخاب واحدهای مورد پژوهش داشتن حاملگی ترم ، تک قلو، نمایش جنین سفالیک و نداشتن هیچگونه ممنوعیتی جهت زایمان واژینال بوده است . در این مطالعه واحدهای مورد پژوهش در شروع فاز فعال زایمان مورد آمنیوتومی قرار گرفته و سپس به دو گروه خوابیده و متحرک تقسیم شده اند. طول مدت فاز فعال زایمان ، مرحله دوم زایمان و آپگار نوزاد در دو گروه مورد بررسی قرار گرفته است .ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ، برگه ثبت اطلاعات ، وزنه و متر بوده است. نتایج این مطالعه نشان می دهدکه بین طول مدت فاز فعال زایمان در دو گروه اختلاف معنی داری وجود دارد و این مدت در گروه متحرک کوتاه تر می باشد اما میانگین طول مدت مرحله دوم زایمان و آپگار نوزاد در دو گروه تفاوت معنی داری ندارد. باتوجه به نتایج پژوهش به نظر می رسد ممانعت از تحرک زائو در زایشگاه های ما امر قابل قبولی نیست و بر پیشرفت زایمان اثر سوء می گذارد و سبب طولانی شدن مدت زایمان می گردد. طبیعتاً طولانی شدن مدت زایمان نیز می تواند شیوع مسائلی نظیر خستگی مادر، عدم همکاری او و استفاده از اکسی توسین و غیره را درامر زایمان افزایش دهد.